Zbliżająca się niechybnie wiosna sprawia, że człowiek ma jakąś większą ochotę na aktywność fizyczną na świeżym powietrzu. A jako, że w sezonie grzewczym zazwyczaj w miastach go brakuje, myśli kierują się w stronę gór. Ponieważ zaś przed wyruszeniem w drogę warto zebrać drużynę, dałem znać Januszowi i Michałowi, że jest plan.
Powoli, acz coraz dotkliwiej, zaczęła nam dokuczać szarość dnia codziennego. Efekt tym mocniejszy, że zima w tym roku jest jak na złość wyjątkowo bezśnieżna. Wpadliśmy więc z małżonką na pomysł, żeby nadać nieco kolorytu ciągnącym się w nieskończoność krótkim dniom i długim, zimowym nocom. Wytypowaliśmy weekend na wyjazd we dwoje, a ja zająłem się poszukiwaniem miejsca ucieczki – możliwie blisko, żeby nie tracić na dojazd cennych godzin i wycisnąć z tych dwóch dni maksymalnie dużo czasu dla siebie. Wybór padł na Pszczynę.
Czasem pogoda płata nam mniejsze, lub większe figle. Tak było i tego wieczoru, gdy za oknem zapanował chłodny półmrok i fantastyczna mgła, która dość niespodziewanie spowiła ulice. Stwierdziłem, że skoro i tak muszę wyściubić nas na zewnątrz, wezmę aparat i statyw. Efekt przerósł moje najśmielsze oczekiwania.
