Okolica, jak inne światy

Słoneczna, jeszcze zimowa niedziela, aż trudno uwierzyć w autentyczność widoku za oknem. Nie byłbym sobą, gdybym nie poświęcił tego czasu na pokręcenie się rowerem po okolicy. Kolejny raz samotna wycieczka bez większego celu dobrze mi zrobiła i gdybym miał powtórzyć trasę, jaką przejechałem, chyba nie byłbym w stanie. 

 Mniej więcej jednak mogę powiedzieć, że była to wielka pętla wokół Gliwic i Zabrza. Nie miałem zresztą dziś żadnych planów, pomysłów czy innych koncepcji nad korzystanie z ciepłego słońca i temperatury powyżej dwudziestki. Czysty spontan, czysta przyjemność. Ulice puste, bezdroża jeszcze bardziej, a tylko parkowe alejki i, o zgrozo, okolice marketów tętniły leniwie płynącą rzeką ludzi. I między nimi gdzieś ja, jeden z nielicznych dziś rowerzystów, bo pierwszy raz zaskoczył mnie fakt, że więcej na rowerach spotkałem przedstawicielek płci pięknej. 

Ze zgiełku co rusz starałem się umykać w bardziej odludne miejsca, lecz dziś nawet błotniste, leśne dukty nie chciały opustoszeć, a niemal każdy brzeg większego zbiornika wodnego, na którym próżno już szukać śladów lodu, wręcz roił się od spacerowiczów. Tak wiec tułałem się bez celu, aż ostatecznie dotułałem się do punktu wyjścia, czyli do domu. Niedziela pełna myśli, po może trzech godzinach snu spędzona nader aktywnie. Pokonywać kilometry - to chyba mam już we krwi.

PS: To już rok Morfiny - mały jubileusz posiadania tak wspaniałego roweru.