Wywiało nas

Miło pomyśleć, że jest środa, popołudnie i zaczyna się już weekend. Nie trzeba też było się martwić o wyjście na rower, bo wraz z ostatnim kęsem obiadu zadzwonił telefon z zaproszeniem, by gdzieś się ruszyć. Zgodziłem się od razu, a za cel obraliśmy sobie zmieszczenie się jedynie w jakiś dwóch godzinkach. Nasze koła skierowaliśmy wpierw na niebieski szlak (mnie trafia), czyli obwodnicę Zabrza, by już po chwili opuścić granicę naszego miasta i przemieszczać się komfortowymi, leśnymi duktami w Bytomiu. Tak dobrze nam się jeździło, że trafiliśmy w końcu aż do parku w Reptach.  

Przybyło nowych tabliczek, a sztolnie wciąż nieczynne prze wysoki poziom wody.

Po szybkim "zwiedzeniu" Szybu Ewa i konsultacji z lokalnymi mapami, oraz zegarkiem, uznaliśmy, że pora wracać, a na dobrą sprawę ciężko było się zorientować gdzie właściwie jesteśmy, bo każda mapa pokazywała coś innego. Ostatecznie jednak mój zmysł orientacji poprowadził nas w dobrym i malowniczym kierunku wśród pól i pojawiających się znikąd wiaduktów. 

Jeden z dawno już nieużywanych wiaduktów.

Wyjątkowo drogami przez Ptakowice, Zbrosławice i Wieszowę. Wśród tej sielankowej scenerii wypatrzyłem gdzieś na horyzoncie Górę św. Anny - czyli mój ukochany skrawek nieba. Ten optymistyczny widok wywołał mój uśmiech o dodał sił, by kręcić dalej już w stronę domu w blasku zachodzącego powoli słońca.

Gdzieś tam, w słońcu skąpana Góra św. Anny.